Modernizacja i naprawa jezdni dźwignic
Cz.I. Wprowadzenie

Jezdnia jest jednym z podstawowych elementów instalacji urządzeń dźwignicowych. Najczęściej jest skonstruowana z szyn lub profili stalowych zamocowanych na podłożach stalowym lub żelbetowym w opcji z podparciem ciągłym lub punktowym.

Warunkiem prawidłowej eksploatacji urządzeń dźwignicowych jest jezdnia, która spełnia wymagania w zakresie geometrii ułożenia oraz wymagania wytrzymałościowe, wynikające z przenoszonych obciążeń. Geometrię ułożenia jezdni określają stosowne normy oraz same urządzenia dźwignicowe, natomiast przeniesienie obciążeń odbywa się poprzez prawidłowo zaprojektowany system torowiska. 

 


Rys. 1

Rys. 2


Wymagania projektu

Utrzymanie geometrii jezdni to szczególne zadanie dla systemu mocowania szyn, który powinien zapewnić między innymi redukcję i przeniesienie obciążeń, regulację toru podczas montażu oraz w czasie jego eksploatacji do stawianych wymagań. Rozwiązania mocowania szyn stosowane w minionych latach stanowiły sztywne połączenie jezdni z konstrukcją stalową lub żelbetową, wykonane metodą skręcania, spawania lub nitowania. Ich projekty ogólnie nie spełniały stawianych wymagań głównie w zakresie okresu eksploatacji, w którym torowiska traciły projektowaną geometrię.      

Jezdnie dźwignic projektowane współcześnie z zasady muszą spełniać nie tylko wymagania techniczne, lecz przede wszystkim – mieścić się w planowanym budżecie przeznaczonym na ich wykonanie. Stanowi to nie lada wyzwanie dla firm podejmujących się tego typu przedsięwzięć. Projekt taki wymaga bowiem zaangażowania wielu działów w przygotowanie dobrej oferty na realizację, która spełni wszystkie wymagania techniczne, a przy tym będzie dobrze i bezpiecznie zorganizowana i nie przekroczy zaplanowanego budżetu. Koszt wykonania jezdni każe również brać pod uwagę takie rozwiązania, które wykluczą bądź do minimum ograniczą konieczność naprawy bądź modernizacji torowiska w przyszłości. 

 


Rys. 3 

Rys. 4

Rys. 5


Projekt jezdni - uwarunkowania

Po stronie potencjalnego wykonawcy leży dobre rozpoznanie wymagań klienta oraz uzyskanie danych niezbędnych do uzgodnienia rozwiązania technicznego spełniającego kryteria norm, przepisów oraz mieszczącego się w zaplanowanym budżecie. Podstawą opracowania dobrego rozwiązania technicznego jest uzyskanie wiedzy na temat:

  • parametrów istniejącej instalacji podlegającej naprawie lub modernizacji (np. długość, rozpiętość, rodzaj szyny);
  • wielkości obciążeń pochodzących od urządzeń pracujących na torze;
  • warunków realizacji (na wysokości, z odłączonym zasilaniem, etapami, na ruchu zakładu, z zapewnieniem ciągłości pracy urządzeń);
  • warunków środowiskowych ( agresywne, wybuchowe, na zewnątrz lub wewnątrz obiektu);
  • istniejącego i nowego systemu mocowania ( tradycyjny, elastyczny, półelastyczny);
  • szczegółu mocowania szyn (poprzez spawanie, przykręcanie, nitowanie);
  • sposobu podparcia szyn (ciągłe, odcinkowe);
  • sposobu łączenia szyn (skręcane, spawane w linie ciągłą);
  • stanu szyn (w całości do wymiany, częściowo do wymiany, bez wymiany);
  • istniejącego stanu geometrii szyn (operat geodezyjny) w odniesieniu do wymagań przedmiotowych norm;
  • istniejącego stanu podłoża (beton, stal, grunt) pod zabudowę nowego systemu mocowania szyn spełniającego wymagania nośności oraz geometrii, potwierdzone orzeczeniem technicznym, oświadczeniem podpisanym przez uprawnionego projektanta.

Zdobycie takich informacji pozwala wypracować i wykonać dobre rozwiązanie techniczne spełniające wymagania Klienta oraz zrealizować zadanie polegające na modernizacji lub naprawie jezdni dźwignicowej mieszczącej się w ramach planowanego budżetu.

Wymienione wyżej aspekty będą tematem kolejnych części publikacji tego cyklu, poświęconego modernizacjom i remontom torowisk dźwignicowych.

Zapraszamy do lektury!

Literatura:

Rys. 1 - 5 - Dokumentacja wewnętrzna Przedsiębiorstwa HAK