Testy obciążeniowe urządzeń transportu bliskiego i osprzętu dźwignicowego
Cz. II. Etapy realizacji testu obciążeniowego. Przykłady.

   


Test obciążeniowy urządzenia transportu bliskiego można podzielić na kilka etapów. Ich zaplanowanie oraz realizacja angażuje pracę wykwalifikowanych inżynierów oraz specjalistów wielu dziedzin, których praca zaczyna się na długo przed rozpoczęciem testów, a kończy dopiero w momencie oficjalnego oddania urządzenia do użytku. Należy pamiętać, że testy odbywają się w wielu przypadkach już w miejscu użytkowania urządzenia - dostęp do niego może być więc utrudniony, co jest najczęściej powodowane konstrukcją pomieszczenia bądź prowadzonymi w nim pracami. Wymaga również ścisłej koordynacji wszystkich osób w nich uczestniczących, poczynając od inżynierów opracowujących test, poprzez osoby obsługujące wykorzystywane w nim urządzenia i mechanizmy. 


Rys. 1.

Rys. 2.

Rys. 3.

Rys. 4.


Realizacja projektu składa się standardowo z kilku etapów:

1. Organizacja odpowiedniego ładunku w postaci ciężarów do prób oraz zawiesi.
2. Opracowanie technologii podpięcia i podniesienia ładunku w czasie testu urządzenia.
3. Opracowanie technologii dostarczenia ciężarów na miejsce testów – wybór odpowiedniego pojazdu oraz trasy dojazdu.
4. Podniesienie oraz wprowadzenie ciężarów pod testowane urządzenie (rys. 1).
5. Dobór oraz montaż zawiesi odpowiednich do przeprowadzenia prób oraz sprawdzenie wszystkich mechanizmów (rys. 2).
6. Bezpieczne zamocowanie ładunku przy użyciu zawiesi (rys. 3).
7. Podniesienie ładunku oraz utrzymanie go w pozycji statycznej przez określony czas bądź wykonanie prób ruchowych urządzenia z ładunkiem – tzw. próba dynamiczna (rys. 4).
8. Odłożenie oraz wyprowadzenie ładunku spod testowanego urządzenia.
9. Udokumentowanie testu – np. wykonanie zdjęć, sporządzenie raportu.

Test obciążeniowy urządzenia dźwignicowego

Przedstawione na rysunkach 1 – 4  operacje obrazują przykładowy test suwnicy dwudźwigarowej zamontowanej w swoim środowisku pracy. Urządzenie zostało poddane próbie statycznej z obciążeniem, polegającej na podwieszeniu ładunku o masie równej 125% obciążenia roboczego oraz próbie dynamicznej z zastosowaniem ciężaru równego 110% obciążenia roboczego. Do przeprowadzenia testu użyto betonowych oraz żeliwnych obciążników o różnej masie. Problemy, które należało rozwiązać podczas realizacji testu, wiązały się z bardzo utrudnionym dostępem do hali oraz słabą konstrukcją jej podłoża. Ciężary wprowadzono do hali przy pomocy żurawia, natomiast w celu uniknięcia potencjalnego uszkodzenia podłoża obciązniki ułożono na podkładach umieszczonych w miejscach oparcia jego konstrukcji na filarach.

Test obciążeniowy osprzętu dźwignicowego

Ilustracja 5 pokazuje przykład testu stosowanego w transporcie bliskim sprzętu pomocniczego. W tym przypadku sprawdzian dotyczył trawersy przeznaczonej docelowo do podnoszenia i transportu generatorów. Urządzenie przeznaczone było do przeniesienia docelowego ciężaru w wielkości 185 ton. Wymagania dotyczące urządzeń chwytnych, do których należą trawersy, wymagają obciążenia w czasie testów dwukrotnie większego od DOR, tak więc ładunek użyty w testach musiał osiągnąć wagę 370 ton.


Rys. 5.

Rys. 6.


Z uwagi na wymagania normy PN-EN 13155, dotyczącej zdejmowalnych urządzeń chwytnych, test obciążeniowy został wykonany w kilku konfiguracjach, uwzględniających odpowiedni rozkład ciężarów oraz maksymalne dopuszczalne odchylenia trawersy od podstawowej pozycji pracy. Ze względu na wymagania odbiorcy urządzenia test przeprowadzany był przy udziale notyfikowanej jednostki. Zakończył się powodzeniem, stanowiąc jeden z etapów procesu oceny zgodności urządzenia z dyrektywą 2006/42/WE (rys. 6). 

Bibliografia:

Rys. 1 - 6: Dokumentacja wewnętrzna Przedsiębiorstwa HAK