Umowa ADR - nowelizacja przepisów 2015
Cz. I. Nowe zasady transportu materiałów niebezpiecznych luzem

Każdy nieparzysty rok oznacza wprowadzenie zmian do załączników A oraz B międzynarodowej umowy ADR. Kolejna jej nowelizacja, dokonana przez Komitet ds. Transportu Towarów Niebezpiecznych i Światowego Systemu Klasyfikacji i Oznakowania, weszła w życie z dniem 1 stycznia 2015 roku, zgodnie jednak z ustaleniem sześciomiesięcznego okresu przejściowego do końca czerwca można stosować zasady obowiązujące wcześniej wg umowy ADR 2013 – 2015. Po tym terminie będzie obowiązywała wyłącznie nowa wersja.  

W załączniku A umowy ADR zawarto podział i klasyfikację formalną wszystkich niebezpiecznych substancji produkowanych na świecie, a wraz z nią ustalono zasady ich pakowania oraz oznakowania. Załącznik B określa natomiast wymagania dotyczące pojazdów przewożących towary niebezpieczne, ich wyposażenia, oznakowania, a także wymagania dotyczące kierujących tego typu pojazdami i osób zajmujących się załadunkiem i rozładunkiem towarów niebezpiecznych. 

Tegoroczna nowelizacja umowy ADR dotyczy głównie dwóch jej obszarów: klasyfikacji towarów niebezpiecznych, opakowań, a także oznaczeń pojazdów.  

Nowe, duże opakowanie awaryjne 

Wg umowy ADR z 2013 roku uszkodzone, wadliwe lub cieknące przesyłki albo materiały niebezpieczne, które wysypały się lub przeciekły, mogą być przewożone w oznakowanych opakowaniach awaryjnych. W nowelizacji umowy ADR wprowadzono nowe duże opakowanie awaryjne, wykonane w sposób umożliwiający manipulację zmechanizowaną. Jest to opakowanie o pojemności nie większej niż 3 m3, którego masa może jednak przekraczać 400 kg bądź 450 litrów. 

Dozwolony transport luzem w kontenerach z opończą

W nowelizacji ustawy ADR wprowadzono również zmiany w przepisach dotyczących przewozu materiałów niebezpiecznych luzem. 

Rys. 1. Nowa umowa ADR na okres 2015 - 2017 [1]

Rys. 2. Pojazd kryty opończą, pozwalający na transport materiałów niebezpiecznych luzem [2]

Ustawa ADR  2013 zawierała kody alfanumeryczne rozpoczynające się od liter VV (VV1 – VV14), wskazujących odpowiednie przepisy szczególne dotyczące przewozu luzem różnego typu materiałów niebezpiecznych. W nowelizacji ustawy pozostawiono tylko trzy przepisy z tej grupy:

• VC1 – dozwolony jest przewóz luzem w pojazdach krytych opończą, kontenerach krytych opończą oraz w kontenerach do przewozu luzem krytych opończą
• VC2 – dozwolony jest przewóz luzem w pojazdach zamkniętych, w kontenerach zamkniętych i w zamkniętych kontenerach do przewozu luzem
• VC3 – dozwolony jest przewóz luzem w specjalnie wyposażonych pojazdach lub kontenerach zgodnie z wymaganiami określonymi przez właściwe władze państwa pochodzenia. Jeżeli państwo pochodzenia nie jest stroną umowy ADR, wówczas warunki przewozu zatwierdza władza państwa, do którego jako pierwszego dotrze.

Do tych przepisów dodano nieobecne we wcześniejszej wersji przepisy szczególne dotyczące przewozu luzem, oznaczone jako AP1 – AP9. Ustanawiają one, że:

• pojazdy i kontenery do przewozu luzem powinny posiadać metalowy przedział ładunkowy lub niepalną wykładzinę;
• pojazdy zamknięte i kontenery powinny posiadać odpowiednią wentylację;
• pojazdy kryte opończą i kontenery kryte opończą mogą być stosowane pod warunkiem, że materiał jest rozdrobniony, lecz nie ma postaci mączki, granulatu, pyłu lub proszku;
• pojazdy zamknięte i kontenery zamknięte powinny być wyposażone w hermetyczne zamknięcia używane podczas załadunku i rozładunku tak, aby zapobiec wydostaniu się gazów oraz wykluczyć dostanie się wilgoci do wnętrza;
• na drzwiach skrzyni ładunkowej pojazdu zamkniętego lub kontenera zamkniętego powinien być umieszczony napis „UWAGA BRAK WENTYLACJI OTWIERAĆ OSTROŻNIE”, składający się z liter o wielkości min. 25 mm;
• jeśli skrzynia ładunkowa pojazdu lub kontenera wykonane są z drewna lub innego palnego materiału, to powinny one być wyłożone nieprzemakalną i niepalną wykładziną albo zabezpieczone krzemianem sodowym lub podobnym środkiem; opończa również powinna być nieprzemakalna i niepalna;
• dozwolony jest przewóz jako ładunek całkowity;- konstrukcja przedziałów ładunkowych bądź kontenerów powinna uwzględniać prądy szczątkowe oraz uderzenia mechaniczne pochodzące od akumulatorów; przedziały ładunkowe pojazdów lub kontenerów powinny być wykonane ze stali odpornej na działanie materiałów żrących zawartych w akumulatorach;
• dopuszcza się przewóz materiałów stałych, zawierających średnio nie więcej niż 1000 mg/kg materiału, który jest zaklasyfikowany do tego numeru UN.

Wprowadzono również nieistniejący wcześniej przepis BK3, który oznacza elastyczny kontener do przewozu luzem (jego maksymalna pojemność wynosi 15 m). Tego typu kontenery mogą być używane do przewozu towarów niebezpiecznych maksymalnie przez okres 2 lat od daty produkcji kontenera. W II części publikacji przedstawione zostaną zmiany związane z oznakowaniem pojazdów oraz klasyfikacją materiałów niebezpiecznych.

Zapraszamy do lektury!

Literatura:
[1]  http://www.labeline.com/store_uk/ecom-prodshow/un_adr_2015.html
[2] http://www.towary-niebezpieczne.pl/index.php?option=com_joomlaboard&Itemid=133&func=view&catid=2&id=9266